The Artist’s Way – deel 3

Ik weet niet hoe het bij jullie werkt, maar soms kun je plannen wat je wilt, maar gaat het leven toch zijn eigen gang. Met andere woorden: na enthousiast aan The Artist’s Way begonnen te zijn, was er elke keer wel een reden om mijn creativiteit op een laag pitje te zetten. Werk, leuke reisjes, nog meer werk, boeken die ik graag wilde lezen en ga zo maar door. Daar moest maar eens verandering in komen, dus na maandenlang nogal chaotisch geleefd te hebben, pakte ik het boek The Artist’s Way deze week weer op… Klaar voor hoofdstuk 3? Komt ‘ie…

Liever bij hoofdstuk 1 beginnen? Klik dan hier.

Boos zijn is gezond

Deze week gaat allemaal om het herstellen van een gevoel van kracht. In woede schuilt heel veel kracht, ook al voelt dat misschien niet zo. Woede moet volgens Julia worden ingezet als richtingaanwijzer, er moet naar geluisterd worden. Waarom? Omdat woede precies laat zien wat je nodig hebt, wat er moet gebeuren om iets los te laten of actie te ondernemen. Julia moedigt je aan om te handelen in plaats van alleen maar boos te zijn. Kijk eens door je boosheid heen, wat vertelt deze je?

Synchroniciteit

Bij het lezen van het stuk over synchroniciteit krijg ik helemaal zin om stappen in de juiste richting te zetten. Ik verslind al jaren alle boeken die te maken hebben met de Wet van Aantrekking, en Julia doet er nog even een schepje bovenop. Ze herinnert me aan de onzichtbare krachten die actief zijn, die je steunen bij elke beslissing die je maakt. En dat de reden dat we daar niet in willen geloven niets anders is dan angst. Want als er iets veel groters bestaat dan jij, iets wat je misschien wel helpt om je doelen te bereiken, dan hoef je alleen maar te beginnen, toch? Dan moeten we misschien wel actie gaan ondernemen, uit onze comfort zone stappen. En dat is niet alleen eng, maar kan ook gevoelens van schaamte oproepen.

De schaamte voorbij

De schaamte die komt kijken bij jouw creatieve herstel, komt in veel gevallen voort uit je kindertijd. Uit een onveilig gevoel dat je in het verleden hebt gehad wanneer je je op geheel eigen wijze uitte, creatief of niet. Als je hebt geleerd om volledig en ongegeneerd jezelf te kunnen zijn, zonder dat ook maar iemand iets van je vindt, dan is de schaamte niet zo sterk aanwezig. Helaas is dat voor bijna niemand het geval. Dit maakt het krijgen van kritiek (zelfs als deze opbouwend en goedbedoeld is) heel moeilijk. En laat dat nu net belangrijk zijn als je op creatief vlak wilt groeien. Kritiek, mits op de juiste wijze gebracht, kan je ook helderheid geven en de juiste richting in duwen.

Wat Julia betreft is er maar één juiste reactie op kritiek, namelijk ontvangen en je actief afvragen of je het ermee eens bent of niet. Zo ja, noteer welke woorden of ideeën je daadwerkelijk nuttig lijken. Zo niet, blijf dan bij je eigen overtuigingen. Doe iets voedend en inspirerend voor jezelf en ga direct door met je creatieve proces. Laat het je niet tegenhouden.

Veel mensen proberen zich te verdoven tegen de schaamte door hun werk niet te delen, of erger: door geen werk te maken. Dit is natuurlijk per definitie zonde. Het is beter om je werk selectiever te delen (zeker als het in een beginstadium is) en te weten wie je om kritiek kunt vragen.

Wees lief voor jezelf

Als laatste stipt Julia aan dat groei geen rechte lijn is. Je gaat twee stappen vooruit en één achteruit. Wees dan ook lief voor jezelf en bedenk hoe je op dagelijkse basis goed voor jezelf kunt zorgen. Gun je het jezelf bijvoorbeeld om lekker te eten? Heb je zacht beddengoed waar je elke avond opnieuw gelukkig van wordt, een fijne badjas, je lievelingsthee of heerlijk geurende douchegel waar je elke dag van geniet? Het zijn vaak de kleine dingen die je een gevoel van veiligheid kunnen geven. Je huis speelt hierin een grote rol, zorg ervoor dat het je past als een warme jas.

Artist’s Date

Voor de Artist’s Date nam ik mezelf mee naar het keramiekmuseum in Valencia. Deze naam is een beetje misleidend, want het is gevestigd in het voormalig paleis van een markies. Het volledige interieur is nog aanwezig, waardoor je je direct in de 17e eeuw waant. Ik durf het haast niet toe te geven, maar ik was meer onder de indruk van dit interieur en de vele schilderijen, dan de collectie keramiek, die op de bovenste verdieping van het pand gevestigd is. Oh well, musea zijn er om je te verrassen, toch?

De opdrachten van hoofdstuk 3

Deze week heeft vrij veel opdrachten, dus ik deel er slechts een paar hier… Sommige dingen zijn sowieso wat te persoonlijk om te delen…

Wetend dat schaamte vooral uit je kindertijd komt, is het niet zo gek dat enkele opdrachten die horen bij hoofdstuk drie te maken hebben met vroeger. Als eerste wordt me gevraagd de slaapkamer uit mijn jeugd te beschrijven en wat ik er zo leuk aan vond. Dit is makkelijk. Het was een vreselijk fijne kamer met aan de ene kant een schuin dak en de andere zijde twee grote ramen met een balkon eraan vast. Ik had twee soorten behang, één boven, één onder, met zo’n krullerige band er overheen geplakt in het midden.  Mijn tweedehands ijzeren bed was zeegroen geschilderd en lag altijd vol met gezellige kussentjes, die ik elke dag schikte zodat het er netjes uitzag. Al mijn boeken netjes op een rij in een door mijn vader gemaakt boekenkastje, een bureautje vol met stickers en overal leuke souvenirtjes van vakanties. Schelpen, sieradendoosjes, veren, steentjes… Ik hield vroeger al van mooie dingen.

Deze kamer was mijn veilige haven, de enige plek waar ik volledig mezelf kon zijn. Waar ik me urenlang met een boek in een andere wereld kon wanen en gewoon voor me uit kon staren of in mijn dagboek kon schrijven. Het voelt fijn om aan deze kamer terug te denken. Het gevoel dat het oproept, ervaar ik nu nog steeds bij waar ik nu woon. Het zullen mijn introversie en behoefte aan een comfortabele, prikkelvrije omgeving zijn die maken dat ik zoveel waarde hecht aan een gezellig, knus huis dat helemaal bij me past.

Slechte gewoonten

De volgende opdracht is het onder de loep nemen van je gewoonten. Het is de bedoeling dat ik drie slechte gewoonten kies waar ik maar moeilijk mee kan stoppen, omdat ze me ook iets opleveren. Moeilijk, moeilijk…

1. Overmatig smartphonegebruik: ja, ik ben guilty. Ik gebruik mijn telefoon echt veel. te. vaak. Ik durf niet eens te kijken wat mijn schermtijd is, want die is vast dramatisch hoog. Ik zou het wel interessant vinden om een keer 24 offline te gaan, hoewel ik me afvraag of ik dat volhoud. Typisch gevalletje verslaafd.
2. Te laat gaan slapen: het is fijn om geen wekker te hebben (iets met vanuit huis werken en eigen werktijden bepalen), maar dat betekent ook dat het me niet zoveel boeit hoe laat ik ga slapen. En dat is vaak behoorlijk laat, waarna ik alsnog op een normale tijd uit mezelf wakker word en niet uitgerust ben. Ik weet niet wat het is, er is gewoon altijd iets interessants wat mijn aandacht vraagt (zie punt 1), waardoor ik het slapen te lang uitstel.
3. Alles of niets-mentaliteleit: nog zoiets wat me behoorlijk kan tegenwerken. Ik ben geneigd om als ik geïnspireerd ben veel te hard te gaan en al mijn energie in dat ene nieuwe plan te stoppen. Ben ik daarna moe? Dan kak ik volledig in en hoeft het allemaal niet meer. Dit maakt dat ik soms in korte tijd bergen verzet, wat eigenlijk wel tof is, maar erg constructief is het op de lange termijn natuurlijk niet. Balans, Leo, balans…

Wie bewonder ik?

Als laatste vraagt Julia me of ik vijf namen wil opschrijven van mensen die ik bewonder en vijf mensen die dood zijn, maar die ik graag had ontmoet. Met gemak schrijf ik er veel meer op dan vijf… Het valt me op dat dit vooral creatieve mensen of schrijvers zijn. Annie MG Schmidt en Thea Beckman, aan wie ik een groot deel van mijn fantasie te danken heb. Louise Hay, wiens boek Je kunt je leven helen mijn visie op het leven voorgoed heeft veranderd. Frida Kahlo, die ik bewonder om haar enorme doorzettingsvermogen en unieke stijl, die zeker voor haar tijd erg vooruitstrevend was…

Als ik de lijst met naman analyseer, besef ik wat ik belangrijk vind en waar ik gelukkig van word. Ik herinner me dat ik als kind altijd zei dat ik schrijfster wilde worden. Ondanks dat ik nog geen boek op mijn naam heb staan (zeg nooit nooit), ben ik natuurlijk wel tekstschrijver. Je zou misschien denken dat ik dat zelf zo had gepland, maar niets is minder waar. Jarenlang werkte ik als grafisch vormgever en had ik een webshop in woonaccessoires, tot ik op een middag besloot: ik ga iets anders doen. Het kan me niet schelen wat, maar ik ga iets anders doen. Een paar dagen later zag ik een advertentie op Instagram: ‘schrijvers gezocht’. Goh, dacht ik, volgens mij kan ik dat wel. Ik solliciteerde, mocht een proeftekst schrijven en nu zijn we vier jaar verder en tik ik op dagelijkse basis heel wat teksten weg. Het leven kan gek lopen. Of misschien loopt het juist precies zoals het moet. Als je het aan Julia vraagt wel in ieder geval…

Liefs, Leonie

Op dit moment werk ik aan: week 4. De blogpost volgt snel! Voor updates volg je me op Instagram, xx Leonie.