
Journal #14: een uitgestelde reis en een gebrek aan inspiratie
Niet bepaald de meest vrolijke Bladiebla, maar ik zal de laatste zijn die zegt dat het leven altijd over rozen gaat.
Niet bepaald de meest vrolijke Bladiebla, maar ik zal de laatste zijn die zegt dat het leven altijd over rozen gaat.
Kun je slow leven middenin een grote stad, waar het nooit stil is en het verkeer het geluid van de vogeltjes overstelpt? Ik denk het wel. Want als je alles wat trager en met aandacht doet, valt er zoveel te ontdekken.
Ik ben alweer een poosje in Nederland, waar ik lekker tot rust kom, veel lees, met het hondje wandel en mijn geboortehoroscoop liet lezen…
Al jaren roep ik dat ik ooit op wereldreis ga, dat ik dat heus een keer ga doen. Maar nu de eerste verre reis voor de deur staat knijp ik hem enorm…
Een lijstje met alles wat ik fijn vind aan de zomer. Ondanks dat het niet mijn favo seizoen is (lente, I’m looking at you) is het dit jaar toch wel ultiem genieten…
Wait, what?! Ja, je leest het goed. Begin oktober gaat je girl na jaren bluffen eindelijk richting Azië! Hoe zenuwachtig kun je zijn?!
Al jaren roep ik dat ik ooit de Camino de Santiago de Compostela wil lopen, hoe zwaar het me ook lijkt. Iets houdt me tegen, maar vraag me niet wat…
Het zal het feit wel zijn dat ik ineens teveel tijd heb om na te denken, dat ik me afgelopen weekend ineens zó alleen voelde. Ik vraag me af hoe dat komt, en hoe erg dat eigenlijk is…
Het ongemakkelijke gevoel dat ik altijd had als ik niets deed, maakt beetje bij beetje ruimte voor rust. Het gevoel dat alles goed is. Weten dat het oké is om pauze te nemen, of zelfs je leven compleet op pauze te zetten als dat nodig blijkt…
Het was hier even stil, en dat heeft een goede reden… Ik maakte een best wel enge, maar goede beslissing, was jarig en ging heel impulsief (hoe kan het ook anders) een paar dagen weg…
In hoofdstuk drie van The Artist’s Way duik ik in opgekropte woede, synchroniciteit en schaamte, en maak ik een lijstje van mensen die ik bewonder…
Een blogje over een gezellig bezoek van mijn ouders, een avontuur met een vriendin en waarom ik zo vreselijk slecht ben in ziek zijn…
Hi, ik ben Leonie: een bewust kinderloze dertiger, tekstschrijver en student voedingsleer van wie alles wel wat trager mag. Mijn blog kun je zien als een zoektocht naar meer geluk, balans en leven in het nu. Leuk als je meeleest!
Liefs, Leonie.
Niet bepaald de meest vrolijke Bladiebla, maar ik zal de laatste zijn die zegt dat het leven altijd over rozen gaat.
Kun je slow leven middenin een grote stad, waar het nooit stil is en het verkeer het geluid van de vogeltjes overstelpt? Ik denk het wel. Want als je alles wat trager en met aandacht doet, valt er zoveel te ontdekken.
Ik ben alweer een poosje in Nederland, waar ik lekker tot rust kom, veel lees, met het hondje wandel en mijn geboortehoroscoop liet lezen…
Al jaren roep ik dat ik ooit op wereldreis ga, dat ik dat heus een keer ga doen. Maar nu de eerste verre reis voor de deur staat knijp ik hem enorm…
Een lijstje met alles wat ik fijn vind aan de zomer. Ondanks dat het niet mijn favo seizoen is (lente, I’m looking at you) is het dit jaar toch wel ultiem genieten…
Wait, what?! Ja, je leest het goed. Begin oktober gaat je girl na jaren bluffen eindelijk richting Azië! Hoe zenuwachtig kun je zijn?!
Al jaren roep ik dat ik ooit de Camino de Santiago de Compostela wil lopen, hoe zwaar het me ook lijkt. Iets houdt me tegen, maar vraag me niet wat…
Het zal het feit wel zijn dat ik ineens teveel tijd heb om na te denken, dat ik me afgelopen weekend ineens zó alleen voelde. Ik vraag me af hoe dat komt, en hoe erg dat eigenlijk is…
Het ongemakkelijke gevoel dat ik altijd had als ik niets deed, maakt beetje bij beetje ruimte voor rust. Het gevoel dat alles goed is. Weten dat het oké is om pauze te nemen, of zelfs je leven compleet op pauze te zetten als dat nodig blijkt…
Het was hier even stil, en dat heeft een goede reden… Ik maakte een best wel enge, maar goede beslissing, was jarig en ging heel impulsief (hoe kan het ook anders) een paar dagen weg…
In hoofdstuk drie van The Artist’s Way duik ik in opgekropte woede, synchroniciteit en schaamte, en maak ik een lijstje van mensen die ik bewonder…
Een blogje over een gezellig bezoek van mijn ouders, een avontuur met een vriendin en waarom ik zo vreselijk slecht ben in ziek zijn…
Hi, ik ben Leonie: een bewust kinderloze dertiger, dromer en tekstschrijver van wie alles wel wat trager mag. Mijn blog kun je zien als een zoektocht naar meer geluk, balans en leven in het nu. Leuk als je meeleest!
Liefs, Leonie.