Herfst
Het is natuurlijk een beetje gek om een blogpost over de herfst te beginnen met een foto in korte broek, maar ik kan het ook niet helpen dat het hier in Valencia nog steeds zalig weer is. We hebben de hitte van de zomer weer achter ons gelaten (thank god) en kunnen weer ademen. Ik vind deze maanden altijd heerlijk. Los van een korte regenperiode schijnt eigenlijk vrijwel altijd de zon en blijven de temperaturen overdag hangen rond de 18-20 graden. Niet lang meer trouwens, want eind november slaat het meestal om en hebben we een paar maanden echt een dikke jas nodig. Met de hoge luchtvochtigheidsgraad hier is het in de winter verrassend koud, zeker ’s nachts. Maar ik klaag niet hoor, ik klaag niet…
Het leuke aan Spanje (of in ieder geval aan Valencia) is dat er het hele jaar door bloemen groeien. Het is nooit kaal! Deze felroze exemplaren bijvoorbeeld, met kleine gele bloemetjes in het midden. Ik moest even knipperen toen ik ze voor het eerst zag, wat mooooi!
Ook buiten zitten kan eigenlijk vrijwel het hele jaar door, mits het droog is, wat het bijna altijd is. Dat betekent geregeld ontbijten op het balkon, waar ik de ochtendzon heb en op mn gemakje wakker kan worden voor mijn werkdag begint…
Is dit echt?
Soms moet ik mezelf even knijpen, weet je. Dan zit ik ergens op een bankje onder een palmboom of vergaap ik me weer aan al die mooie tegeltjes en besef ik me: ik woon in Spanje. Ik woon echt in Spanje. Waar ik er jarenlang alleen maar over durfde dromen, heb ik het op een gegeven moment gewoon gedaan. Ik ben gegaan. En gebleven. En dat is geloof ik de beste beslissing geweest die ik in heel mijn leven heb gemaakt.
Alles liet ik achter – familie, vrienden en mijn fijne huisje – om opnieuw te beginnen. From scratch, zou je kunnen zeggen. Maar op een kaal stuk grond is het makkelijk bouwen (ik vind dat dit een spreekwoord moet worden, haha) en dat is wat ik deed. Ik bouwde alles opnieuw, maar dan beter. En ik kan je vertellen: het was het waard. Elke traan, elke paniekaanval en alle tienduizend formulieren die ik moest invullen (lang leven de bureaucratie). Want ik woon nu in Spanje, en dat is toch wel een droom die uitkomt…
Ouders op bezoek
Het is niet altijd fijn om ver van mijn familie vandaan te wonen, maar gelukkig ben je met het vliegtuig binnen een paar uur hier. Deze week was het weer zover: mijn ouders kwamen gezellig op bezoek! Als verrassing had mama de Flow en Happinez voor mij meegenomen uit Nederland, mijn lievelingstijdschriften!
Er werden hapjes gemaakt, spelletjes gedaan en we gingen gezellig op stap zodat mijn ouders en nieuwe vriend elkaar konden leren kennen… En dat was genieten!
Jávea
Ik geloof dat ik het al in meerdere blogposts heb vermeld, maar Jávea is echt een leuk dagtripje vanuit Valencia. Mijn ouders waren er nog niet geweest, dus sprongen we in de auto en reden ernaar toe. We hebben lekker uitgewaaid, geluncht aan het strand en gewandeld langs de kust, waar je de mooiste rotsformaties ziet en als je een beetje geluk hebt zelfs dolfijnen kunt spotten. (Wij hadden geen geluk, haha)
La Albufera
Iets wat ik zelf nog nooit had gedaan is een boottochtje maken over het water van La Albufera, een natuurgebied vol rijstvelden dat net ten Zuiden van Valencia ligt. Een schande eigenlijk, voor iemand die al zoveel jaren hier komt en nu zelfs officieel in Spanje woont. De tocht duurde 40 minuten en voerde langs verschillende velden en kleine riviertjes, terwijl onze gids ons van alles vertelde over het gebied. Ik wist bijvoorbeeld niet dat het water van dit meer nergens dieper is dan 1.20m, of dat de reden dat er zoveel verschillende vogelsoorten zijn is dat er in het gebied niet gejaagd mag worden omdat het beschermd is. Heel leuk!
Zoals ik verwachtte vloog de week voorbij en lig ik nu flink achter met mijn werk, dus het wordt een paar weken knallen om aan het einde van de maand mijn deadlines te halen… Oh well.
Hoe is jouw herfst tot nu toe?
Liefs, Leonie.
