In januari van dit jaar stapte ik voor het eerst in tien jaar tijd (met klamme handjes!) de sportschool binnen. Ik had me over laten halen door een vriend die vond dat ik toch echt eens aan de gewichten moest. Stiekem zag ik dat zelf ook wel als ik in de spiegel keek. Ik was met mijn 38 jaar minder fit dan ooit, had flink wat vetjes verzameld op mijn bovenbenen en buik en het idee dat ik binnen een paar maanden weer in bikini moest benauwde me. Dus ik ging.
Werkelijk geen flauw idee had ik wat ik daar ging doen en de zenuwen waren er niet voor niets. Want welk apparaat gebruik je waarvoor? Hoe werken al die dingen? Wat als iedereen naar me kijkt? Wat als dit, wat als dat…?
Gelukkig had ik iemand bij me die heel goed wist hoe ik het beste kon beginnen en me stap voor stap uitlegde hoe mijn routine eruit ging zien. En zo ging ik aan de slag. Ik liet hem het denkwerk doen en volgde braaf het schema dat hij voor me opstelde.
Wekenlang lang ging ik steeds opnieuw met zenuwen naar de sportschool. Ik droeg enkel oversized T-shirts en lange leggings, voelde me constant bekeken en had het idee dat die inimini gewichtjes die ik tilde niets waren in vergelijking tot wat al die #fitgirls konden liften. Ik vroeg me ernstig af hoe ik me in hemelsnaam had laten overhalen.
En toen veranderde er iets…
Zin in trainen
Na de zoveelste keer dat ik mezelf met tegenzin naar de sportschool moest slepen (dit duurde zeker drie weken) merkte ik op een zonnige maandag ineens dat ik niet meer zenuwachtig was. Ik had mezelf op een nieuw sportpakje getrakteerd en had warempel ZIN om te gaan trainen. Het moest niet gekker worden. Bovendien was er niet alleen zin, maar ook progressie, want bij vrijwel elke oefening kon ik al wat meer gewicht tillen.
In slechts een maand tijd had ik van het sporten een routine gemaakt waar ik niet meer zonder kon, en dat ging niet zonder slag of stoot. Ik durfde in het begin bijvoorbeeld niet aan iemand te vragen of ik een apparaat mocht gebruiken tussen diens sets in (wat heel normaal is) en ik gebruikte ook alleen de achterste rij loopbanden, waar niemand achter je langs kan lopen. Alleen rasechte introverte snappen dit.
Maar hoe vaker ik ging en hoe meer ervaring ik kreeg, hoe leuker het werd. En toen ik na een maand of twee in de spiegel voor het eerst in tien jaar mijn bicep kon onderscheiden van de rest van mijn arm was ik niet meer te stoppen, haha.
Waarom krachttraining zo belangrijk is voor vrouwen
Ik associeerde krachttraining altijd met spieropbouw en vond het zodoende echt iets voor mannen. Inmiddels weet ik beter en ben ik ook als vrouw overtuigd van de vele voordelen die krachttraining met zich meebrengt. Wil je gezond en fit oud worden? Dan kun je ook als vrouw zijnde eigenlijk niet zonder gerichte oefeningen voor spieropbouw. Je ziet er daardoor niet alleen een stuk strakker uit, maar het heeft nog meer voordelen voor je gezondheid. Ik som ze graag even voor je op:
De voordelen van krachttraining :
- Hoe meer spiermassa je hebt, hoe meer calorieën je verbrandt, ook in rust. Afvallen en op gewicht blijven wordt zo net iets makkelijker!
- Krachttraining verhoogt de insulinegevoeligheid en verbetert zo de glucosehuishouding, waardoor je bloedsuiker stabieler blijft.
- Krachttraining stimuleert botopbouw en helpt botdichtheid te behouden, wat osteoporose helpt voorkomen.
- Het verlaagt je cholesterol en bloeddruk en vermindert zo het risico op hart- en vaatziekten.
- Krachttraining ondersteunt de productie van o.a. groeihormoon en helpt bij het verbeteren van je stemming.
- Als laatste stimuleert krachttraining de aanmaak van collageen. Need I say more?
Mijn goal
Zelfs ben ik er na zes maanden trainen nog lang niet. Dat klinkt een beetje gek, maar ik ben nu eenmaal een perfectionistisch type en heb nu pas echt de smaak te pakken. De afgelopen maanden heb ik flink wat spiermassa opgebouwd, maar ik ben nog steeds niet tevreden. Het is nu mijn doel om met behoud van spiermassa mijn vetpercentage wat te verlagen, waar voorheen niet echt de nadruk op lag.
Het zal je trouwens verbazen (en dit is gelijk een lesje biologie), maar ik weeg nog steeds hetzelfde als in januari, maar zie er wel strakker uit. Spieren wegen namelijk meer dan vet. Ik vind het getal op de weegschaal dan ook niet per se heel belangrijk en vind het zo jammer dat zoveel vrouwen daarop gefixeerd zijn. Zeker als je met krachttraining begint kun je je progressie beter bijhouden aan de hand van foto’s en een meetlint.
Hup, richting de sportschool!
Als iemand met overdreven veel angst om de sportschool binnen te stappen kan ik alleen maar zeggen (en dit klinkt heel cliché): als ik het kan, kan jij het ook. En daar heb je echt geen goede vriend voor nodig die weet hoe je moet beginnen, want bij vrijwel elke sportschool hebben ze personal trainers die je met alle liefde een duwtje in de juiste richting geven. Twee maanden samen trainen, zelf op onderzoek uitgaan (Youtube, Instagram, noem het maar op), en daarna lekker zelf aan de slag. En als je echt aan niemand vragen durft te stellen mag je mij ook een berichtje sturen natuurlijk, hoewel ik uiteraard (nog) geen professional ben en alleen uit eigen ervaring kan spreken… 😉
Liefs, Leonie
