Dingen die er niet meer toedoen

Al mijn hele leven ben ik iemand die zich eerder te druk maakt dan zorgeloos door het leven huppelt. Of het nu gegronde angsten waren of niet, ik wist niet beter dan dat ik altijd bezig moest zijn met potentiële gevaren. In welke vorm dan ook. Het is dan ook niet gek dat ik redelijk lang last heb gehad van sociale fobie, en menig paniekaanval heb gehad als ik weer eens met de trein moest of op een andere manier onder de mensen was. Maar zelfs toen ik daar op eigen kracht overheen groeide (zo voelde dat een beetje, het ging gewoon vanzelf over), bleven de onzekerheden.

De laatste jaren echter, kwam daar beetje bij beetje verandering in. Ik leerde om op een hele andere manier naar de wereld te kijken, om te observeren in plaats van reageren. Als mens hebben we vaak zó snel een oordeel klaar, maar hoe harder we over anderen oordelen, hoe harder we dat over onszelf doen.

Hier en nu

Ik leerde om anders te ademen, meer in het moment te leven en afstand te nemen. Afstand van andermans meningen, discussies, de media, politiek en alles wat we zogenaamd horen te doen of geloven. Waar ik ‘vroeger’ nog geregeld reacties plaatste onder nieuwsberichten of een of andere discussie op Facebook, kan het me nu allemaal niet minder interesseren. Ik voel gewoon de noodzaak niet meer om anderen te vertellen wat ik ervan vind. Zolang ik dat weet, is het goed. Agree to disagree.

En hoe meer ik leerde om uit te zoomen, hoe meer ik mezelf als een piepklein stipje zag op die enorme aardbol, die vanuit de ruimte niet eens zoveel voorstelt, hoe minder angsten eigenlijk nog relevant waren. Hoe minder het uitmaakte wat mensen van me vonden, hoeveel geld ik verdiende als tekstschrijver, hoeveel volgers ik had en of mijn outfit wel volgens de laatste mode was. Dit valt nu allemaal in de categorie ‘dingen die er niet meer toedoen’.

Verbinding

Het bijzondere is dat hoe minder aandacht ik besteed aan dingen die voor mij irrelevant zijn, hoe meer verbinding ik juist voel met zaken en personen die ik juist wél belangrijk vind. Alsof ik met een eenvoudig leven veel gerichter aandacht kan geven. Mijn wereld is er in feite kleiner door geworden, maar wel een stuk comfortabeler. En ik voel me gelukkiger. En al die dingen die er voor mij niet meer toedoen? Die lijst wordt steeds langer…

– dat mijn huid niet perfect is
– dat ik op mijn 37e geen koophuis (meer) heb
– dat ik soms maar 15 likes op een Instagram post krijg
– dat mijn blog niet duizenden volgers heeft
– dat ik in mijn leven nog nooit buiten Europa ben geweest
– dat er altijd mensen zijn die dingen beter, slimmer of sneller doen dan ik
– dat ik (al lang) geen maatje 34 meer heb en er niet meer zo uitzie als toen ik 25 was
– wat andere mensen van me vinden
– (bijna) alles wat op het nieuws is of in de krant staat
– dure auto’s, merkkleding, een breedbeeld-tv, etc…
– mensen die zich niet kunnen inleven in anderen
– alles wat nep of geacteerd voelt (incl. heel veel ‘influencers’)
– ………

Wat kun jij aan deze lijst toevoegen?

Liefs, Leonie