Bladiebla #5: Granada, falafel en impulsiviteit

Granada

Dit is de eerste keer dat ik in Granada ben, en wat een mooie stad is dat! Ik ben echt verrast door de fijne sfeer, de vele knusse straatjes en vooral het Arabische gedeelte vind ik helemaal geweldig! Ik ben dol op Arabisch eten en decoratie, en daarvoor zit ik in Granada duidelijk goed. Op de tweede dag leer ik een meisje kennen in het hostel waarmee ik een paar dagen optrek. We wandelen wat af, eten de ene dag tapas en de andere dag falafel bij een Arabisch restaurantje, kijken de zonsondergang en besluiten dat we elkaar sowieso nog eens gaan zien, waar dan ook ter wereld.

Granada is een stuk kleiner dan Valencia, dus alles is gemakkelijk te lopen. Er is amper hoogbouw en het voelt meer als een uit de kluiten gewassen dorp, met overal terrasjes, smalle steegjes en prachtige Spaanse architectuur. Het Alhambra bezoek ik niet, want ik weet nu al dat ik hier een keer voor langere tijd terug ga komen…

Ik schreef er in mijn vorige post ook al een stukje over, maar als ik op reis ben dan ben ik op de een of andere manier veel beter in staat om in het moment te leven. Ik word niet zo snel afgeleid, ga veel bewuster met mijn tijd om en sta meer open voor het onverwachte. Gek is dat, dat dit thuis zoveel moeilijker is om dat te doen. Alsof ik daar in een soort auto-modus ga en constant ruis ervaar in mijn hoofd. Ik neem me voor om zodra ik weer thuis ben vaker de tijd te nemen om in deze ontdekkingsmodus te gaan…

Impulsief? Ik?

Begrijp me niet verkeerd he, ik ben normaal gesproken niet van de impulsieve acties. Sterker nog, als het even kan heb ik alles onder controle, ga ik niet al te ver uit mijn comfort zone en al helemaal niet last-minute. Maar geef me de beste falafel wrap die ik ooit gegeten heb en een pot thee in een Marokkaans theehuis en ik ben blijkbaar tot alles in staat, want mijn volgende bestemming is… Tromgeroffel… Marrakech! (Ja, ik weet dat falafel niet per se Marokkaans is.) Na een korte tussentop in Malaga, stap ik vandaag op het vliegtuig richting deze machtig mooie stad, waar ik verblijf in een riad met zwembad (oh yes) en me de volgende twee weken ga onderdompelen in de geuren en kleuren van de Medina…

Op naar Marrakech

Omdat ik verder niks te doen heb en reeds moest uitchecken in het hostel, arriveer ik veel te vroeg op het vliegveld in Málaga. Ik weet niet hoe dat in mijn hoofd als een logisch idee klonk, maar 4,5 uur wachten lijkt dus een hele dag te duren. Eenmaal bij de gate raak ik in gesprek met twee Marokkaanse vrouwen van middelbare leeftijd. Ze vragen of het mijn eerste keer naar Marokko is, waar ik logeer en of ik alsjeblieft niet in mijn eentje de bergen in wil gaan. Dat was ik gelukkig niet van plan.

En dan komt er zelfgebakken chocoladecake en een bekertje met warme chocolademelk tevoorschijn, wat ik natuurlijk niet mag weigeren. (ik heb me laten vertellen dat het voor Marokkaanse begrippen heel onbeleefd is om iets te weigeren), dus werk ik het met ietwat tegenzin naar binnen. Het valt zoals verwacht zwaar op mijn maag, die al van slag was doordat ik überhaupt moest vliegen. Maargoed, het was wel lekker.

Eenmaal in Marrakech maak ik dankbaar gebruik van de persoonlijke transfer van het hostel die me tot aan de deur brengt, waardoor ik niet in mn eentje in het donker hoef te gaan zoeken. Sowieso elke euro waard. Als ik op bed plof grinnik ik tegen mezelf. Ik ben in Marrakech!! Morgen eerst bijkomen en een duik nemen in het zwembad in de riad, en daarna… op ontdekkingstocht in de Medina! Wordt vervolgd…

Liefs, Leonie