Bladiebla #4: kerst in Nederland, dagje Den Bosch en bijna brand.

Kerst met familie

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar als er in onze familie kerst wordt gevierd, gaat dat gepaard met de meest bijzondere culinaire hoogstandjes. In dit geval was de klapper van de avond de prachtige taart die mijn moeder had gebakken (er zat zelfs een laagje goud poeder overheen!), en bij gebrek aan foto’s van de rest van het diner wilde ik ook even de meest originele brownie-styling ooit delen, die mijn schoonzusje verzorgde. Wat kan ik er verder van zeggen? Ik wist niet dat ik op een dag zóveel kon eten.

De kerststal in de Sint Janskerk in Den Bosch

Den Bosch is misschien wel mijn meest favoriete stad van Nederland, ik schreef er hier ook al over. Ik bracht er een dagje door met een goede vriendin (die ook Leonie heet) en natuurlijk moesten we even de Sint Janskerk in om de enorme kerststal te bewonderen. Ik had het nog nooit gezien, maar volgens Leonie (die andere dus, haha) was hij groter en indrukwekkender dan ooit. Zeker een aanrader voor als je volgend jaar rond kerst in Den Bosch bent dus!

Terug in Valencia en bijna brand

Na een heerlijke tijd met vrienden en familie was het tijd om weer richting Valencia te gaan, waar ik het blijkbaar nodig vond om bijna het hele huis in brand te steken. Ik was een kaars aan het branden en was nog geen vijf minuten in de kamer ernaast. Toen ik terugkwam was een kartonnetje waar ik wat bloemen op had geschilderd van de muur gevallen en beetje bij beetje, volledig opgebrand. Toen ik terugkwam trof ik het zo aan, dus het was uit zichzelf gedoofd, maar mijn nieuwe IKEA kastje heeft een flinke schroeiplek en mijn angst voor brand is juist weer ‘aangewakkerd’. (Mag je lachen om je eigen woordspelingen?)

Het leed dat spijkerbroeken kopen heet

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind het een ware hel om spijkerbroeken te kopen. Normaal gesproken zweer ik bij mom jeans, maar laatst had ik mijn zinnen gezet op een model dat juist wijd uitloopt aan de onderkant. Minstens 25 spijkerbroeken had ik gepast en geen enkele zat goed. Te strak rondom de bovenbenen, te laag (sinds wanneer mag de bilnaad weer gezien worden?!), te weinig stretch, een gapend gat bij mijn onderrug of juist te strak rond de heupen. Mijn humeur had echt een dieptepunt bereikt. (Het verschrikkelijke licht in de pashokjes hielp ook niet echt.)

Tot ik na ontelbaar veel verwoede pogingen in de Zara ineens deze aan had. De knoop ging maar net dicht en ik had ineens een bescheiden muffin top, maar ik weet donders goed dat jeans heel erg uitlopen en altijd een maat groter worden tijdens het dragen. Toen ik de winkel uitliep spotte ik exact hetzelfde model in het donkergrijs. Ik dacht: inpakken en wegwezen, want nu ben ik gelijk voor de komende drie jaar klaar. Spijkerbroeken kopen, wat een hel.

2024

Hoe leuk kerst ook was, 2024 begon voor mij eigenlijk niet zo heel fijn (lees hier meer). Des te leuker dus, dat een vriendin als verrassing met deze sokken kwam aanzetten. Er staat: No me fucking importa (I don’t fucking care). Je begrijpt dat die de komende tijd niet meer uitgaan…

Liefs, Leonie