Ik wilde dit blogje eigenlijk beginnen met ‘nergens heb ik me zo thuis gevoeld als hier’, maar ik geloof dat ik daarmee de plekken tekortdoe waar ik ooit gewoond heb. Desalniettemin is mijn studio middenin het centrum van Valencia wel een van de meest bijzondere plekken waar ik ooit gewoond heb. Ik ben hier mezelf tegengekomen, zowel op een goede als slechte manier, of misschien ben ik ver weg van vrienden, familie en mijn geboorteplaats wel eindelijk mezelf geworden…
Wat mij helpt om te ontprikkelen en tot rust te komen is een thuis dat voelt als een warme jas. Een plek waar ik helemaal mezelf kan zijn. Mijn studio voelt als een soort schatkist waar al mijn spulletjes, frutsels, notitieboekjes en andere spullen samenkomen. Ik ben extreem perfectionistisch als het om mijn woonruimte aankomt en over elk detail is nagedacht. Die ene kaars, de compositie van de printjes aan de muur, mijn plantjes, edelstenen en boeken, ik schuif en verander net zo lang tot alles ‘klopt’. En dat doe ik puur op gevoel.
Vroeger was ik heel erg van de woontrends, maar tegenwoordig trek ik me daar niks meer van aan. Ik weet nu veel beter wat mijn eigen stijl is en daar kan echt geen trend tegenop. Ik hou van warme, natuurlijke kleuren, pure materialen als hout en linnen, en zou mijn stijl omschrijven als vintage bohemien met een vleugje Scandi. Geen idee of dat bestaat, haha!
De entree
Als je mijn studio binnenloopt kom je in een klein halletje dat ik gebruik voor mijn serviesgoed (de keuken is gedeeld met huisgenoten), mijn waterfilter van Ecofiltro, mijn kookboeken en een grote spiegel. Vervolgens loop je rechts, langs een grote pilaar op de ruimte in.
Wonen en slapen
Mijn bed staat in het midden, met mijn bureau aan het voeteneinde tegen de muur, zodat ik ook vanuit bed een film kan kijken op mijn iMac. Een televisie heb ik niet en mis ik ook echt niet. Die had ik ook al jaren niet meer toen ik nog in Nederland woonde…
Ik woon natuurlijk niet zo heel groot, dus het was een beetje proppen met meubels. Het merendeel van de meubels stond er al (allemaal lekker standaard van IKEA) dus veel keus had ik niet qua inrichting. De kledingkast staat tegenover de bank naast het bureau, maar van dat lelijke witte ding is geen mooie foto te maken, dus je zult me op mijn woord moeten geloven 😛
Witte muren
Wat ik geloof ik het moeilijkst vind aan hier wonen is dat ik absoluut de muren niet mag verven en ook geen gaten mag boren. Ik heb dus de witte muren moeten accepteren en kan alleen maar printjes en kleine decoratie ophangen met dubbelzijdig tape. Dat voelt echt super gelimiteerd, want als het even kan ga ik helemaal los met kleuren, mooie lijsten en andere decoratie, maar het is wat het is…
De badkamer
Naast mijn bed vind je de deur naar de badkamer, heel handig voor als ik ’s nachts naar de wc moet! De badkamer is gloednieuw met grijze marmerlook tegels, maar vrij standaard, vandaar geen foto…
Gedeelde keuken
Het is lang gelegen dat ik met huisgenoten heb gewoond, maar hier in Spanje is dat ook voor (jong)volwassenen de normaalste zaak van de wereld. Een compleet appartement middenin het centrum zou voor mij onbetaalbaar zijn, dus ik heb wel een eigen badkamer, maar deel de keuken. Het scheelt dat een van mijn beste vriendinnen hier ook woont en iedereen een compleet ander ritme heeft, waardoor ik de keuken vrijwel altijd voor mezelf heb.
Het uitzicht
Mijn studio zit echt middenin het centrum van Valencia, en dat op de bovenste (5e) verdieping. Het voelt vrij open en niemand kan hier naar binnen kijken, dus ik heb veel privacy. Ik kijk uit op de klokkentoren van het gemeentehuis en als ik omlaag kijk zie ik de typisch Spaanse architectuur waar ik zo dol op ben.
Elke dag heb ik zon tot een uur of 14.00, waarna hij achter het gebouw verdwijnt en ik tijdens het heetste moment van de dag gewoon lekker buiten kan zitten zonder weg te smelten. Heerlijk!
Mijn liefde voor Valencia
Ik weet nog dat ik voor het eerst in Valencia was, zo’n 7 jaar geleden. Het voelde meteen goed, alsof ik thuis was. Ik sprak nog amper Spaans en het kostte jaren voordat ik genoeg zelfvertrouwen had om de stap te zetten, maar hierheen verhuizen is echt het beste wat ik ooit voor mezelf heb gedaan. Ik geniet zo van het lekkere weer, het tragere ritme en de palmbomen op elke hoek van de straat.
Dit fijne plekje middenin de stad heeft mijn hart gestolen en is ondanks dat het wat klein is ideaal voor een nieuwe start. Ik heb het ondanks de beperkingen helemaal eigen gemaakt en voel me hier nu zó thuis dat ik niet eens per se haast heb om een appartement te kopen. Wetende dat ik dan het centrum uit moet vind ik lastig nu ik gewend ben aan de reuring. het is zo fijn om alles in de buurt te hebben en met een van mijn beste vriendinnen samen te wonen, dus voorlopig zit ik hier nog prima.
Heel benieuwd wat jullie van mijn mini huisje (zoals ik het altijd liefkozend noem) vinden!
Liefs, Leonie.
Eén reactie
Wat een heerlijk plekje heb je! Wel jammer dat je de muren geen kleurtje mar geven, al heb je het ook op een andere manier kunnen opletten en eigen kunnen maken.