Terugblik op twee jaar bloggen + waar wil ik naartoe?

Ik had me voorgenomen om in september van dit jaar, precies twee jaar nadat ik voorzichtig begon met bloggen, een terugblik te schrijven. Maar toen liep het leven even anders en was ik op zijn zachtst gezegd even de draad kwijt. Toch vind ik het leuk om alsnog even terug te blikken, want als ik eerlijk mag zijn had ik nooit verwacht het bloggen daadwerkelijk vol te houden, en dat meerdere keren per maand!

Waarom begon ik met bloggen?

Al jaren werk ik als tekstschrijver en daar geniet ik ontzettend van. Het schrijven van content voor de meest uiteenlopende bedrijven is waar mijn hart sneller van gaat kloppen en iets wat me bovendien heel natuurlijk afgaat. Maar wat ik daarin heel erg mis is het verhalende aspect, een stukje diepgang, denk ik… Stiekem wil ik gewoon mooie verhalen vertellen, mensen raken en aan het denken zetten. Delen wat me bezighoudt en waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe.

Nu ik 38 ben durf ik gerust toe te geven dat het me heel wat moeite heeft gekost om datgene te bereiken wat ik nu heb. En dat terwijl ik er ook nog lang niet ben. Daarom nam ik me zo rond de start van mijn blog voor om me zoveel mogelijk te focussen op klein geluk. Op de mooie dingen die het leven zijn glans geven. Sinds ik blog is het een stuk makkelijker geworden om deze dingen te spotten, want ik leg ze letterlijk vast om ze vervolgens te kunnen delen. Er zullen vast mensen zijn die het niks vinden. Mijn inner critic weet ook niet zo goed wat er nu zo interssant is aan mijn leven en waarom sommige dingen zo nodig online gedeeld moet worden… Maar wie het leuk vindt, leest mee, wie niet, die niet. Dikke prima.

De mooie én minder mooie dingen

Daarnaast vind ik het soms ook lastig om mijn weg te vinden. En ik weet dat ik daarin niet de enige ben. Hoewel ik dol ben op al mijn offline contacten en vele waardevolle vriendschappen, vind ik het idee heel mooi om ook online een soort community te hebben die met me meeleest. Me van raad en daad kan voorzien als ik het even niet weet. Of juist geïnspireerd wordt door wat ik te vertellen heb. Want ik geloof niet alleen in het delen van de positieve kanten van het leven, maar ook de negatieve.

Ik denk dat als we met zijn allen meer van onszelf willen leren houden en onszelf durven te accepteren zoals we zijn, kwetsbaarheid de enige manier is. Durven delen. Openheid en transparantie. Daarom schrijf ik niet alleen over de leuke dingen van het leven, maar ook over mijn valkuilen, dat ik me soms heel alleen voel, of dat soms het leven af en toe simpelweg anders loopt dan ik had gedacht. Zonder daarop de nadruk te leggen natuurlijk, want het moet geen zeikblog worden 😛

Het vinden van mijn stijl als blogger

Het lastigste vond ik om gedurende de afgelopen twee jaar mijn stijl te vinden als blogger. Wat deel ik wel en wat niet? Mogen blogs soms een cynische ondertoon hebben (ik heb soms een nogal scherpe pen) of hou ik het liever wat wat luchtiger? Is er ruimte voor sarcasme, of toch niet? Meer dan eens heb ik een blogpost verwijderd, zelfs maanden later, die ik ineens heel stom vond. En zo leerde ik langzaam dat sommige dingen nu eenmaal goed voelen en andere niet. En dat geforceerd over een onderwerp schrijven omdat ik denk dat het ‘hot’ is nooit werkt. Maar ook hoe ik foto’s bewerk op een manier die niet alleen bij mij past, maar ook consistent is met de stijl van mijn blog (dit doe ik bijna altijd met presets in Adobe Lightroom).

650 lezers per maand

En zo ben ik ineens twee jaar verder en lezen er tussen de 600 en 700 mensen op maandelijkse basis mijn blogs. Dat vind ik heel wat, zeker als ik me bedenk dat ik het overgrote deel niet persoonlijk ken en ik niet eens bijzonder actief ben op Instagram of andere kanalen. In vergelijking met veel bekendere blogs is het natuurlijk een getal van niets, maar het is wel een begin. Misschien zijn dat er over nog eens twee jaar wel veel meer!

Voor nu wou ik dat ik kon zeggen dat ik helemaal helder heb waar ik naartoe wil met mijn blog. In zekere zin is dat ook wel zo, maar tegelijkertijd probeer ik er niet teveel over na te denken. Het vormt zich allemaal vanzelf wel, net zoals het de afgelopen twee jaar vanzelf vorm kreeg, gewoon door het te doen. Er niet teveel over na te denken.

Hoe dan ook vind ik het superleuk als je mijn blog al sinds het begin volgt, minstens net zo leuk als je pas net incheckt en wat in te halen hebt, en extra leuk als je blijft plakken voor wat ik de komende jaren (als het goed is, haha) nog te vertellen heb. En is er iets wat je graag over mij wil weten, waar je graag over zou wil lezen of wat je hier mist? Laat het me dan zeker weten in de comments!

Liefs, Leonie.