Meebewegen met het leven

Jarenlang was ik ervan overtuigd dat ik hard moest werken om iets te bereiken. Dat het flink wat duw- en trekwerk vereiste om iets voor elkaar te krijgen en de dingen heus niet vanzelf naar me toe kwamen. Gelukkig weet ik inmiddels beter. Ik heb geleerd om op de juiste momenten achterover te leunen, en juist actie te ondernemen als er een mooie kans voorbij komt of wanneer ik overloop van inspiratie. Deze relaxte manier van leven (en ondernemen!) heeft me al veel gebracht, maar deze houding is niet zonder slag of stoot tot stand gekomen…

Het leven weet het beter

In mijn twintiger jaren was ik vooral bezig met het pleasen van andere mensen. Ik wist absoluut niet wat ik wilde, dacht dat een succesvolle carrière niet voor mij was weggelegd en vond alles stom aan mezelf. Bovendien was ik chronisch overprikkeld en dus was het alsof het leven me tegenwerkte bij alles wat ik deed. Nu, tien jaar later, snap ik pas waarom. Ik had nul zelfvertrouwen en maakte keuzes vanuit de overtuiging dat niets me ooit zou lukken. Dit leverde op dagelijkse basis een enorme struggle op. En met een hoofd dat nooit stopte met nadenken (wat als dit…? wat als dat…?) had ik bovendien nooit rust.

Niemand had me ooit geleerd dat het leven heus weet wat goed voor je is. Dat je als je goed kijkt signalen ziet die jou op subtiele wijze de juiste richting op duwen. En dat als je het lef hebt om daarnaar te luisteren en om volledig ongegeneerd je eigen, unieke zelf te zijn en helemaal in je kracht te gaan staan (want wat moeten mensen daar wel niet van denken?!) je tot ongekende hoogtes kunt groeien. Gewoon, door met het leven mee te bewegen, precies zoals het komt. Er is namelijk een plan voor jou, altijd. En als je eenmaal door hebt dat jij de enige bent die jezelf saboteert, gaat er werkelijk een wereld voor je open.

De signalen van het universum

Drie jaar geleden was ik op een helder moment ineens helemaal klaar met dat vechten, met dat eindeloos proberen om geld te verdienen op een manier die blijkbaar niet bij me paste. Hoe graag ik het ook wilde, ik kwam nooit boven een bepaald bedrag per maand uit. Ik weet nog dat ik op de bank zat en met grote ogen recht voor me uit keek, alsof er een lampje in mijn hoofd aanging, en dacht: ‘Ik ga iets anders doen. Het kan me niet schelen wat. Maar ik ga iets anders doen.’

Twee dagen later was ik aan het scrollen op Instagram en zag ik een advertentie voorbij komen met de tekst ‘Schrijvers gezocht’. Goh, dacht ik, volgens mij kan ik best leuk schrijven. Ik stuurde heel impulsief een mailtje, zonder cv, maar gewoon met een leuk verhaal. Dat ik niet echt ervaring had maar wel een goed gevoel voor taal (haha, dat rijmt). En toen kon ik direct beginnen. Ik moet hier nog steeds een beetje om lachen, want dit ging zó makkelijk dat ik zeker weet dat het universum een vinger in de pap had. Toegegeven: de teksten waar ik mee begon waren van het laagste niveau, en ik was zeker zes maanden verder voordat ik me aan hoge kwaliteit teksten waagde en alles begon te leren over SEO. Nu, drie jaar later, ben ik projectmanager bij datzelfde bedrijf. Om dat te bereiken hoefde ik echter niet te pushen, niets te forceren. Elke stap en elke kans kwam precies op het juiste moment.

Vragen stellen en loslaten

Sindsdien ben ik geregeld gaan experimenteren, samen met het universum. Wilde ik iets bereiken? Dan vroeg ik gewoon hoe ik dat moest doen en kwam er geregeld een antwoord, doorgaans uit onverwachte hoek. Vaak weet je zelf niet half zo goed hoe je iets voor elkaar kunt krijgen, maar heeft het universum (of het leven, of god, hoe je het ook wilt noemen) alle antwoorden. Het enige wat je hoeft te doen is te vragen en de kwestie dan los te laten.

Als ik namelijk één ding heb geleerd de afgelopen jaren, is het wel dat dingen het beste werken als je kunt loslaten. Als je bereid bent om alles af en toe zijn eigen gang te laten gaan. Hard duwen en trekken om iets precies te krijgen zoals jij wilt, heeft geen zin. Of misschien ook wel, maar dan kost het je wel heel veel energie, en ik ga je eerlijk toegeven: ik heb helemaal geen zin om hard te werken. (Dit is een dingetje hoor, om dat uit te spreken, want we leven in een maatschappij waar ‘hard werken’ de norm is en het ronduit belachelijk is om prioriteit te geven aan rust, self care en ‘niets doen’.)

Het komt wanneer het komt

Tegenwoordig leef ik zoveel meer op gevoel dan vroeger. Ik heb heus mijn verplichtingen op mijn werk en moet zorgen dat alles goed verloopt, maar ik werk slechts een paar uur per dag voor een baas (vanuit huis ook nog), en in de tijd die ik over heb luister ik beter naar mijn lichaam dan ooit. Ben ik moe? Dan ga ik ’s middags gewoon even slapen. Voel ik me leeg en heb ik geen inspiratie? Geeft niks, die blogpost komt morgen wel, of net wanneer ik ineens inspiratie heb. Schiet me een idee te binnen voor een nieuwe collectie kaarten (ik noem maar wat)? Dan werk ik juist gerust tot 04.00 ’s nachts door. Ik heb geen plan. Alles komt wanneer het komt. Ik forceer niets meer.

Mijn leven is daardoor compleet anders geworden dan ik had gedacht, maar wel beter dan ik het zelf had kunnen bedenken. En dat is precies wat ik bedoel met ‘meebewegen met het leven’. Als je vastzit in bepaalde omstandigheden, laat dan los hoe jij denkt dat het zou moeten gaan. Laat alles los. Je overtuigingen, je ideeën, onzekerheden, hoe je denkt dat het ‘hoort’ en misschien nog wel belangrijker: wat mensen van je vinden. Maak jezelf helemaal leeg. En pas daarna ga je bedenken hoe je je wilt voelen, hoeveel je wilt verdienen, hoeveel vrijheid je wilt ervaren en welke kernwaarden voor jou belangrijk zijn. Durf hardop te vragen hoe je iets kunt bereiken, maar bepaal alleen het ‘wat’, het liefst zelfs zonder al teveel details. Het universum weet namelijk wel ‘hoe’.

The Law of Attraction

Deze blogpost is per ongeluk een beetje een ode aan de Law of Attraction (Wet van Aantrekking) geworden. Kan gebeuren. Als ik ga schrijven weet ik immers nooit precies waar het verhaal heengaat. Waar het bij de Law of Attraction echter om gaat is dat je je eigen realiteit creëert. Dit doe je door te bepalen wat je wilt (bijv. door vragen te stellen) en vervolgens los te laten en te leven in het volste vertrouwen dat alles wat je wilt en nodig hebt al naar je onderweg is. En dat lukt niet door krampachtig te proberen het leven te controleren. Dat lukt alleen door los te laten en af en toe even in stilte achterover te leunen, wetend dat alles goed is.

Lukt dit jou al een beetje?

Liefs, Leonie