Later als ik groot ben

Als je me twintig jaar geleden had gevraagd hoe ik mijn leven later voor me zag, had ik iets standaard geantwoord als: ik woon in een groot huis met een leuke man en kinderen, heb een goede baan, rijk sociaal leven en alles helemaal onder controle. (Dat was wel een dingetje hoor, die controle…)

Toekomstdromen

Nu, twintig jaar later, zou ik een heel een ander beeld schetsen. Want later als ik groot ben, woon ik het liefst ergens in de natuur met mijn lief, zonder kinderen welteverstaan. In een schattig huisje met veel ramen en een super grote keuken waar ik uitgebreid kan koken voor familie, vrienden of gasten, die allemaal kunnen slapen in knus ingerichte yurts op mijn eigen terrein. Als het even kan met uitzicht op de bergen (of de zee, mag ook).

Hoe ouder ik word, hoe meer ik inzie dat het standaard toekomstplaatje van huisje boompje beestje niet bij me past. Heel lang dacht ik van wel, maar dat was alleen omdat ik me simpelweg niet bewust was van het feit dat er meerdere opties waren en dat het oké was om af te wijken van de massa. En dat niet alleen, maar dat het ook helemaal prima is om te dromen van een grote moestuin, waar ik het hele jaar door op blote voeten in rond kan struinen, in plaats van een drieduizend inch televisie (weet ik veel hoe groot die dingen zijn) en de mooiste auto van de straat. Het zijn dingen die ik niet meer nastreef. Ze doen me gewoon niets. Ik heb liever een eenvoudiger leven, waarbij de focus ligt op ervaringen in plaats van bezit.

De ultieme vrijheid

Waar ik echt blij van word is vrijheid, in de breedste zin van het woord. Van wakker worden van de vogels en in alle rust een verse kop thee trekken, terwijl er een zelfgebakken brood in de oven staat. Van werken vanuit huis, wanneer ik maar wil (ik schreef daar eerder deze blogpost over), maar ook elke dag impulsief kunnen beslissen om op reis te gaan en de boel de boel te laten. Van eieren van mijn eigen kippen en soep maken van courgettes die ik net zelf geoogst heb. (Ik heb ooit een courgetteplant gehad in de tuin van een vorig huis, en hoewel het een monsterlijk grote plant was, was het mijn lievelings, want WOW ik had mijn eigen courgettes.)

En dus heb ik als bureaubladachtergrond op mijn laptop een collage (vision board) van yurts, boshuisjes, kleurrijke klimop en houten keukens, die me dagelijks herinnert aan mijn toekomstdroom. Misschien ga ik hem hier een keer delen, misschien ook niet (zou het ongeluk brengen, als ik dat doe?). Maar dat ooit dat droomhuisje in de Spaanse bergen, inclusief yurts, moestuin en knalroze klimop van mij is, is iets wat zeker is. Later als ik groot ben…

Liefs, Leonie.